Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

Ἐξαφανίζει καί τήν παραμικρή ἰκμάδα ἐλπίδας γιά ἕναν οὐσιαστικό ποιμαντικό λόγο, καθώς πολύ εὔκολα ἀποποιεῖται τήν ἐπισκοπική του ἰδιότητα καί μετατρέπεται σέ ἕνα φερέφωνο τῆς κυβέρνησης.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ἔλεος, Ἐπίσκοπε Κοζάνης! Ἀντί τοῦ ἐμβολίου, ὑπερασπίσου τό δικαίωμα τῶν χριστιανῶν νά μετέχουν στήν Ὄντως Ζωή!

Γράφει ὁ π.Νικόλαος Μανώλης

«Οὐ γάρ προσώποις ὁ χριστιανισμός, ἀλλά πίστει, χαρακτηρίζεται», μᾶς λέει ὁ ποιμενικός αὐλός τῆς θεολογίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Δηλαδή, μέ ἁπλά λόγια, ὁ Χριστιανισμός δέ χαρακτηρίζεται ἀπό τούς ἐκπροσώπους του, ἀλλά ἀπό τήν Πίστη! Ἡ πίστη στήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ μας, στόν Εὐαγγελικό λόγο, εἶναι ἡ λυδία λίθος ἐπί τῆς ὁποίας ἐξακριβώνεται ἡ γνησιότητα καί αὐθεντικότητα ὅσων λέγονται καί πράττονται. Τίποτε ἄλλο. Καί αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει, γιατί τά πρόσωπα εἶναι τρεπτά ἐξαιτίας τῆς ἀνθρώπινης φύσης, εἶναι δέ καί εὐάλωτα. Ἡ μόνη ἀκλόνητη ἀλήθεια καί ὁ ἀμετακίνητος βράχος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μας. Σέ αὐτόν βασιζόμενος μίλησε καί ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, ὁ ὁποῖος, ἄν καί ἦταν τό δοχεῖο τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή του, λέει μέ ἀνυποχώρητο καί σταθερό λόγο «ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται [ὑμῖν] παρ᾽ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω»! (Γαλ.1, 8) πού σημαίνει «Ἀλλά καί ἄν ἐμεῖς ἤ ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικό ἀπ’ αὐτό πού σᾶς κηρύξαμε, νά εἶναι ἀναθεματισμένος!».

Ὅταν ὁ Πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος δέν προτάσσει τήν αὐθεντία του, ἀλλά τήν Εὐαγγελική Ἀλήθεια, πόσο περισσότερο πρέπει αὐτό νά ἐφαρμόζεται στίς μέρες μας, καθόσον ἀφορᾷ τούς ἐντεταλμένους νά κηρύξουν στό ποίμνιο τόν λόγο τοῦ Θεοῦ! Ἡ πεποίθηση στό ἀλάθητο τῶν προσώπων οὐδέποτε ὑπῆρχε στήν Ὀρθοδοξία μας, ὅπου κέντρο καί ἀρχή τῶν πάντων καί ἀτράνταχτο θεμέλιο εἶναι μόνο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Λέει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς «Ὁ Θεάνθρωπος ἀποτελεῖ τό καλύτερο κριτήριο παντός τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου». Εἶναι παράλογη καί ἀκατανόητη ἡ ἀπαίτηση τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων νά προσκυνεῖται καί νά υἱοθετεῖται ἄκριτα κάθε λόγος πού ἐξέρχεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. Ἀδήριτη ἀνάγκη ὑπάρχει ὡς ἐκ τούτου, νά ἐλέγχονται ὅσα δημόσια λέγονται, διότι δέν πρόκειται γιά «ἔπεα πτερόεντα» καί γιά κουβέντες μεταξύ φίλων, ἀλλά ὅσα ἀπ’ ἄμβωνος κηρύττονται ἀπό ἐπισκοπικά χείλη ἔχουν ἄμεσο σωτηριολογικό ἀντίκτυπο καί ἐπηρεάζουν ψυχές γιά τίς ὁποῖες ὁ Χριστός μας ἔχυσε τό Τίμιο Αἷμα Του πάνω στόν Σταυρό!

Ἔναυσμα γι’ αὐτό τό ἄρθρο μας, ἀποτέλεσε τό κήρυγμα πού ἔκανε ὁ Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης Παῦλος κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τήν 1η τοῦ μηνός Ἰανουαρίου στόν Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κοζάνης. Ἔχοντας καταγωγή ἀπό τόν εὐλογημένο τόπο τῆς Κοζάνης, δέν μπορῶ νά μή σχολιάσω μέ πόνο τά ἐκεῖ ἐκκλησιαστικά δρώμενα. Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀρχῆς τοῦ πολιτικοῦ ἔτους, ὁ κ. Παῦλος μετέφερε στό ποίμνιο τήν ὀρθόδοξη θέση πού πρέπει νά ἔχει ὁ χρόνος στή ζωή τῶν χριστιανῶν λέγοντας, ὅτι «ὁ χρόνος δέν εἶναι Θεός, ἀλλά εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο». Γιά νά ἐπιβεβαιώσει στή συνέχεια, πώς ὅσο ὁ καθένας θά πιστεύει ὅτι ὁ χρόνος καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι τά πάντα, δέν πρόκειται νά ὑπάρξει ἀπαλλαγή ἀπό τήν κάθε ἀπειλή. «Καθετί πού συμβαίνει στόν ἄνθρωπο, ἀρρώστιες, σεισμοί, λοιμοί εἶναι ἀνάλογα τῶν ἔργων του», ἐπισημαίνει· μακάρι νά σταμάταγε ἐδῶ τό κήρυγμά του, γιατί μέ ὅσα εἶπε στή συνέχεια ἀκύρωσε ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του καί μᾶς ἀπογοήτευσε!

Στήν ἀποστροφή τοῦ λόγου του, γκρέμισε ὅσα πήγαινε νά κτίσει στίς ψυχές τῶν χριστιανῶν πού τόν ἄκουγαν. Ἐνῷ μᾶς προδιάθεσε γιά ἕναν πνευματικό λόγο, τελικά κατέληξε ἄκρως ὀρθολογιστικός καί κατά πάντα χοϊκός. Πρόκειται γιά ἕνα λόγο ἐντελῶς ἀποκαρδιωτικό, γιατί ἐπιλέγει τήν εὔκολη καί πονηρή ὁδό τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ὁ Μητροπολίτης προτείνει γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν πανδημία, ὄχι τή μετάνοια καί τήν ἀναζήτηση τοῦ Θείου Ἐλέους, ἀλλά τή μή συμμετοχή στά ρεβεγιόν καί στίς διασκεδάσεις, καθώς ὁ συνωστισμός ἐκεῖ, αὐξάνει τόν κίνδυνο! Ὁ ἀπόλυτος ξεπεσμός! Αὐτή εἶναι δυστυχῶς ἡ κενότητα τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων.

Ἀναίρεσε ὁ ἴδιος τόν ἐν προοιμίῳ λόγο του, ὅτι «κανένα ἀποτέλεσμα καλό δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει, ὅσο ὁ ἄνθρωπος πιστεύει στόν ἑαυτό του», ἀφοῦ ἐπέλεξε τελικά τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἄνθρωπο, στή λογική, στήν ἐπιστημοσύνη καί ὄχι τήν εὐλογημένη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Οὐδέποτε στήν ἱστορία της ἡ Ἐκκλησία μας, τό ζωντανό Σῶμα τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ, ἀναζήτησε τήν ἀνθρώπινη βοήθεια, καθώς τό ἀνθρώπινο εἶναι ἀδύναμο, πεπερασμένο, πτωτικό. Ἀντιθέτως, σέ κάθε λοιμό, σέ κάθε δυσκολία καί σέ κάθε πόνο, ἡ Στρατευομένη Ἐκκλησία ἐπιστράτευε τίς πρεσβεῖες καί τά θαύματα τῆς Θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας καί τίς μεσιτεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μαζί μέ τήν Πανσθενῆ Χάρη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία, ἡ γιατρειά καί ἡ εἰρήνη πάντα ἔρχονταν ἐξ οὐρανοῦ.

Πρός λύπη μας βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ κ. Παύλου ἕναν τρομαγμένο ἄνθρωπο, γυμνό ἀπό θεϊκή παρηγοριά, πού ἔχει ἀπολέσει ἀπό τή μνήμη του τήν ἐκφώνηση τοῦ ἱερέως: «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα», ὅπως καί τό «Κύριος φωτισμός μου καί σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου· ἀπό τίνος δειλιάσω; (Ψαλμ. 26, 1)

Ὁ Μητροπολίτης ἐξαφανίζει καί τήν παραμικρή ἰκμάδα ἐλπίδας γιά ἕναν οὐσιαστικό ποιμαντικό λόγο, καθώς πολύ εὔκολα ἀποποιεῖται τήν ἐπισκοπική του ἰδιότητα καί μετατρέπεται σέ ἕνα φερέφωνο τῆς κυβέρνησης, σέ ἕναν ἀκόμα ὑγειονομικό συστημικό δυνάστη. Διότι προπαγανδίζει ἕνα μή ἀσφαλές μέσο ἀπαλλαγῆς ἀπό τόν κορωνοϊό, αὐτό τοῦ ἐπικίνδυνου – σύμφωνα μέ τήν ἄποψη διακεκριμένων ἐπιστημόνων -ἐμβολίου. Ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Νά κάνετε τό ἐμβόλιο καί ἀφῆστε κάποιους φανατικούς κληρικούς καί λαϊκούς, τούς λεγόμενους ζηλωτές». Ἅς μᾶς πεῖ ὁ κ. Παῦλος ἀπό πότε ὁ ἄμβωνας τῆς Ἐκκλησίας χρησιμοποιεῖται γιά νά ἐπιβάλλει ὁ ἑκάστοτε Ἐπίσκοπος τήν προσωπική του ἄποψη; Καί μάλιστα χωρίς ὁ Ἐπίσκοπος νά ἔχει τέτοιου εἴδους ἁρμοδιότητα. Ποιός τόν ὅρισε ὑγειονομικό ὑπεύθυνο τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος; Ἄλλος εἶναι ὁ ρόλος του καί ἡ ἀποστολή του. Ὁ Μητροπολίτης Κοζάνης ἐντέλλεται ἀπό τόν Δεσπότη Χριστό νά ἐκφέρει λόγο ποιμαντικό καί, ἄν χρειαστεῖ, νά ἐκφέρει λόγο ἐλεγκτικό πρός παρακίνηση μετάνοιας. Ταυτόχρονα, ἔχει χρέος νά κηρύττει παρηγορητικά καί ἐλπιδοφόρα μέ ἀπώτερο σκοπό νά ὁδηγήσει τίς ψυχές πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Κύριος στήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ἀντ’ αὐτοῦ συναινεῖ μέ τήν ἁμαρτωλή καί ἀντίχριστη κυβέρνηση, πού μαζί μέ τούς ἐπιστήμονες ἔκλεισαν τούς Ἱερούς Ναούς, φυλάκισαν (ὅσο ἐξηρτᾶτο ἀπό αὐτούς) τόν Χριστό καί Θεό μας καί τόν ἀπέκοψαν ἀπό τόν λαό Του. Ἐπιπλέον, ἄφησαν ἀκοινώνητους τόσους ἀνθρώπους στό κρεβάτι τοῦ πόνου καί στόν θάνατό τους, τούς ἐγκατέλειψαν χωρίς τήν ἱερά ἐξομολόγηση καί τό «Ἐφόδιον Ζωῆς Αἰωνίου». Ἐπέβαλαν ἀκόμα πιό βλάσφημα μέτρα ἐντός τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι μέχρι καί σήμερα. Ὁ Μητροπολίτης Κοζάνης παροτρύνει τούς πιστούς νά ὑπακούσουν αὐτούς τούς ἐχθρούς τῆς Πίστης μας, πού πλέον ἀπροκάλυπτα πολεμοῦν τόν Χριστό μας καί διώκουν τούς χριστιανούς: «Ὁ Θεός εἶπε διά τῆς σοφίας Σειράχ νά ἀκοῦμε τήν ἐπιστημονική κοινότητα. Ἄν δέν πιστεύει στό Θεό ἡ ἐπιστημονική κοινότητα εἶναι δικό της πρόβλημα, ἀλλά αὐτά πού μᾶς λέει εἶναι σωστά». Ἀνταπαντοῦμε στόν Μητροπολίτη κ. Παῦλο, ὅτι λόγος ἤ πράξη πού ἐκφέρονται ἀπό ἄθεους καί βλάσφημους ἀνθρώπους, δέν ἐπιφέρουν εὐλογία, ἀλλά κατάρα. Ὡς ἐκ τούτου, τό πρόβλημα δέν εἶναι μόνο τῶν ἄπιστων ἐπιστημόνων, ἀλλά καί τῶν χριστιανῶν πού δέχονται τίς ὁδηγίες τους.

Ἀξίζει νά θυμίσουμε στόν κ. Παῦλο τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι προτιμᾷ νά χειρουργηθεῖ ἀπό ἕναν ἐπιστήμονα μέ μόνο βασικές γνώσεις, ἀλλά μέ φόβο Θεοῦ, παρά ἀπό ἕναν ἄριστο σέ γνώσεις, ἀλλά ἄθεο καί βλάσφημο γιατρό. Ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος, ὅτι τό χέρι τοῦ πιστοῦ γιατροῦ τό βοηθεῖ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ἐνῷ τοῦ ἄπιστου ὁ μισόκαλος διάβολος. Πῶς λοιπόν τολμᾷ καί ἀναλαμβάνει τέτοια εὐθύνη ὁ κ. Παῦλος καί ὁδηγεῖ τά λογικά πρόβατα τῆς ποίμνης σέ χέρια ἄθεων καί ἀπίστων; Πόσῳ μᾶλλον τή στιγμή πού ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας στέκει μέ μεγάλη ἐπιφυλακτικότητα ἀπέναντι σέ αὐτό τό νεοεμφανιζόμενο ἐμβόλιο ἀμφίβολης ἀσφάλειας καί ἀποτελεσματικότητας. Ὑπάρχουν μελέτες πού ἀποδεικνύουν τήν προχειρότητα κάτω ἀπό τήν ὁποία παράχθηκε αὐτό τό ἐμβόλιο, ἀφοῦ δέν τηρήθηκαν οἱ προβλεπόμενες προδιαγραφές καί οἱ ἀπαιτούμενοι ἔλεγχοι. Ἀπόδειξη ὅλων αὐτῶν εἶναι οἱ θάνατοι καί οἱ σοβαρές ἐπιπτώσεις στήν ὑγεία τῶν ἐμβολιασμένων. Ἔτσι, ὁ κ. Παῦλος συνταυτίζεται μέ αὐτήν τήν ἐγκληματική δράση κατά τῆς ἀνθρωπότητας, μή ἔχοντας ὁ ἴδιος οὔτε τίς γνώσεις οὔτε τήν ἁρμοδιότητα νά μιλήσει γιά κάτι τέτοιο.Ἅς ἀναλογιστεῖ ὁ Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης τήν εὐθύνη πού ἔχει σέ αὐτούς τούς πονηρούς καί χαλεπούς καιρούς, ὅπου το ποίμνιο ζητεῖ ἐναγωνίως γνήσιο ποιμένα νά τό φυλάει ἀπό τούς λύκους τούς βαρεῖς, πού ἤδη κύκλωσαν τή μάντρα. Εἶναι ἕτοιμος γιά ὁμολογία Πίστεως ἤ θά ἐπιμείνει στίς διαπραγματεύσεις μέ τούς λύκους εἰς βάρος τῶν λογικῶν προβάτων;

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Μητροπολίτης Κοζάνης: «Ελάτε να κοινωνήσετε από την ίδια λαβίδα»
– Ένα απερίγραπτο παραλήρημα «ορθοδόξου» επισκόπου…
– Σύμπασα η ανθρωπότητα εορτάζει το μέγα και κοσμοσωτήριο γεγονός της Ενανθρωπήσεως του Θεού, όχι τη δήθεν γιορτή του Κικίλια
– Ανταρσία για γέλια και για κλάματα
– Επονείδιστη η επιστολή της ΔΙΣ προς τον Πρωθυπουργό
– Θα κάνει το εμβόλιο, δηλώνει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου
– Εμβόλιο της σωτηρίας ή της αποστασίας;
– Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ
– Θα στηρίξει η Ιεραρχία τη γενναία στάση του Μητροπολίτη Κερκύρας να κηρύξει την εκκλησία υπό διωγμό;
– Η παράβαση των εντολών του Ευαγγελίου απενεργοποιεί την Θεία Χάρη και φέρνει τους βαρβάρους στον τόπο μας
– Μαζί με την Εκκλησία, έστω και αν πλανάται;