ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΔΗΝΑΡΙΑ
Και ότι η μνησικακία είναι το χειρότερο από κάθε αμάρτημα

Παραθέτουμε σε συνέχειες αποσπάσματα από το αρχαίο κείμενο και τη μετάφραση της ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΝ ΤΟΥ ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΤΑΛΑΝΤΑ ΟΦΕΙΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟΝ ΔΗΝΑΡΙΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΟΣ. Και ότι παντός αμαρτήματος το μνησικακείν χείρον. (ΟΜΙΛΙΕΣ ΗΘΙΚΕΣ-ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ)

8ο μέρος:

Η διαβολική ευλάβεια εμποδίζει την προσευχή (Ιερός Χρυσόστομος)

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗΝ ΤΟΥ ΤΑ ΜΥΡΙΑ ΤΑΛΑΝΤΑ ΟΦΕΙΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟΝ ΔΗΝΑΡΙΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΟΣ Και ότι παντός αμαρτήματος το μνησικακείν χείρον.

…Ακούσωμεν όσοι ραθυμούμεν ευχής, πόση των δεήσεων η δύναμις. Ου νηστείαν επεδείξατο ούτος, ουκ ακτημοσύνην, ουκ άλλο των τοιούτων ουδέν, αλλ’ έρημος ων και γυμνός πάσης αρετής, επειδή παρεκάλεσε τον δεσπότην μόνον, ίσχυσεν αυτόν επισπάσασθαι προς έλεον. Μη τοίνυν απαγορεύωμεν εν τοις δεήσεσι. Τίς γαρ τούτου γενοιτ’ αν αμαρτωλότερος, ος τοσούτοις μεν εγκλήμασιν υπεύθυνος ην, κατόρθωμα δε ου μικρόν, ου μέγα εκέκτητο; Αλλ’ όμως ουκ είπε προς εαυτόν, απαρρησίαστος ειμι, αισχύνης γέμω, πως δύναμαι προσελθείν; πως δύναμαι παρακαλέσαι; ο πολλοί των αμαρτανόντων λέγουσι, διαβολικήν νοσούντες ευλάβειαν. Απαρρησίαστος ει; Δια τούτο πρόσελθε, ίνα κτήση παρρησίαν πολλήν. Μη γαρ άνθρωπος εστιν ο μέλλων σοι καταλλάττεσθαι, ίνα αισχυνθής και ερυθριάσεις; Θεός εστιν, ο σου μάλλον βουλόμενος απαλλάξαι σε των εγκλημάτων· ουχ ούτω συ της σεαυτού ασφαλείας επιθυμείς, ως εκείνος εφίεταί σου της σωτηρίας· και τούτο δι’ αυτών των έργων ημάς επαίδευσεν.

…Ας ακούσουμε όσοι αδιαφορούμε για την προσευχή, πόση είναι η δύναμη των παρακλήσεων. Δεν επέδειξε αυτός νηστεία, ούτε ακτημοσύνη, ούτε τίποτε άλλο από τα παρόμοια, αλλά, παρ’ όλο που ήταν στερημένος και γυμνός από κάθε αρετή, επειδή παρεκάλεσε τον κύριο του μόνο, κατόρθωσε να τον παρακινήσει σε ευσπλαγχνία. Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν στις παρακλήσεις. Γιατί ποιος θα μπορούσε να γίνει περισσότερο αμαρτωλός απ’ αυτόν, που ήταν υπόλογος για τόσα παραπτώματα, ενώ δεν είχε κανένα κατόρθωμα, ούτε μικρό ούτε μεγάλο; Αλλ’ όμως δεν είπε μέσα του, “δεν έχω παρρησία, είμαι γεμάτος ντροπή, πως μπορώ να παρουσιασθώ για να μιλήσω; Πως μπορώ να παρακαλέσω;”, πράγμα που λέγουν πολλοί αμαρτωλοί, που είναι άρρωστοι από διαβολική ευλάβεια. Δεν έχεις παρρησία; Γι’ αυτό πλησίασε, για να αποκτήσεις πολλή παρρησία. Μήπως λοιπόν είναι άνθρωπος αυτός που πρόκειται να συμφιλιωθεί μαζί σου, για να ντραπείς και να κοκκινίσεις; Ο Θεός είναι εκείνος που περισσότερο από σένα θέλει να σε απαλλάξει από τα παραπτώματα. Δεν επιθυμείς εσύ τόσο την ασφάλειά σου, όσο εκείνος επιζητεί τη σωτηρία σου. Και αυτό μας το δίδαξε με τα ίδια τα έργα του.

Ουκ έχεις παρρησίαν; Δια τούτο δυνήση παρρησίαν έχειν, ότι ούτω διάκεισαι· μεγίστη γαρ παρρησία, το μη νομίζειν έχειν παρρησίαν. Ώσπερ ουν αισχύνη μεγίστη, το δικαιούν εαυτόν ενώπιον Κυρίου·εκείνος ακάθαρτος εστι, καν απάντων άνθρωπον αγιώτερος η· ώσπερ ουν δίκαιος γίνεται ο πείσας εαυτόν πάντων έσχατον είναι. Και μάρτυρες των λεγομένων ο Φαρισαίος και ο τελώνης. Μη τοίνυν απογινώσκωμεν εν τοις αμαρτήμασι, μηδέ απαγορεύωμεν, αλλά προσερχώμεθα τω Θεώ, προσπίπτωμεν, παρακαλώμεν, όπερ ούτος εποίησε, μέχρι τούτου καλή τη γνώμη χρησάμενος. Το τε μη απαγορεύσαι, το τε μη απογνώναι, το τε ομολογήσαι τα ημαρτημένα, το τε αιτήσαι αναβολήν τινα και μέλλησιν, ταύτα πάντα καλά, και διανοίας συντετριμμένης, και τεταπεινωμένης ψυχής. Τα δε εντεύθεν ουκ έτι όμοια τοις προτέροις· άπερ γαρ δια της ικετηρίας συνηγαγε, ταύτα αθρόαν εξέχεεν άπαντα δια της εις τον πλησίον οργής.

Δεν έχεις παρρησία; Γι’ αυτό θα μπορέσεις να αποκτήσεις παρρησία, επειδή είσαι σ’ αυτήν την κατάσταση. Γιατί μέγιστη παρρησία είναι, το να μη νομίζει κανείς πως έχει παρρησία. Όπως ακριβώς μέγιστη ντροπή είναι, το να δικαιώνει κανείς τον εαυτό του ενώπιον του Κυρίου· εκείνος είναι ακάθαρτος, έστω και αν είναι περισσότερο άγιος απ’ όλους τους ανθρώπους. Όπως ακριβώς γίνεται δίκαιος εκείνος που έπεισε τον εαυτό του πως είναι ο τελευταίος απ’ όλους. Και μάρτυρες για τα λεγόμενα είναι ο Φαρισαίος και ο τελώνης. Ας μην απελπιζόμαστε λοιπόν στα αμαρτήματα, ούτε να αποκάμνουμε, αλλά ας προσερχόμαστε στο Θεό, ας τον ικετεύουμε, ας τον παρακαλούμε, πράγμα που και εκείνος έκαμε, αφού μέχρι εδώ παρουσίασε καλή διάθεση. Και το ότι δεν απελπίσθηκε, και το ότι ομολόγησε τα αμαρτήματα, και το ότι ζήτησε κάποια αναβολή και προθεσμία, όλα αυτά είναι καλά και απόδειξη συντριμμένης διανοίας και ταπεινωμένης ψυχής. Τα παρακάτω όμως δεν είναι πια όμοια με τα προηγούμενα. Γιατί αυτά που μάζεψε με την ικεσία, αυτά τα σκόρπισε όλα σε μια στιγμή με την οργή του προς τον πλησίον του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ
ΟΜΙΛΙΕΣ ΗΘΙΚΕΣ-ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΣΧΟΛΙΑ
Από τον ΣΠΥΡΟ ΜΟΥΣΤΑΚΑ Θεολόγο-Φιλόλογο
ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Επόπτης 
Παναγιώτης Κ. Χρήστου, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Επιμελητής
Ελευθέριος Γ. Μαρετάκης, Θεολόγος
ΕΠΕ
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1986

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ katanixi.gr

Δείτε εδώ το 1ο μέρος, εδώ το 2ο, εδώ  το 3ο, εδώ το 4ο, εδώ το 5ο, εδώ το 6ο, εδώ το 7ο

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI